Yoksul Şiiri - Deniz Çalışkan

Bulutsuz gecelerin bile ışığı kalmamış.
Yoksa; yıldızların, terk ettiği bir galakside mi kaldım?
Dünyayı, zifiri bir karanlık sarmış.
Karanlığın içinden koşup gelen,
körpe bir aydınlığa ihtiyacım var.

Kalabalık şehirlerin bile sakini kalmamış.
Yoksa; koskoca dünyada, bir ben mi kaldım?
Etrafı, kesif bir ceset kokusu sarmış.
Yalnızlığın içinden çıkıp gelen,
hoş bir sedaya ihtiyacım var.

Mevsimlerin bile anlamı kalmamış.
Yoksa; Bahar’ın, Yaz’ını kaybettiği bir ayazda mı kaldım?
Çiğdemin yaprağını hüzün sarmış.
Hüznün içinden coşup gelen,
masum bir sevdaya ihtiyacım var.

Yanımda; bir tek, saygıdeğer karanfilim kalmış.
Yazık ki!
Onun da yaşamak için;
içi sevgi dolu bir, dünyaya ihtiyacı var.

Yıkıntılar içindeki harabede, hayat kalmamış.
Eyvah!
Yoksa; Sur’un, hasretle beklediği Kıyamet gününde mi kaldım?
Kainatı, derin bir korku almış.
Korkunun içinden çıkıp gelen,
Cennet kokulu bir, rüyaya ihtiyacım var.

12/03/2007 – Ankara