Yoksayılan Hayaller Şiiri - Zafer Başkaya

Bilmediğim bir dilde unutmak istiyorum seni. Duymadığım bir melodiyle eşlik etmek istiyorum seni terkedişlere. Yaşayamadığım sana dair hayallerin; ayaklarımın önüne yıkılışı ile bir başımayım. Yıkık bir şehirde ki harabe olmuş bahçemde ayaklandıramadım geriye kalan son begonyayı ve bir günaydının naçizane ışıltısınıda ağırlayamadım odamda. Tebessümleri yerle bir eden kurşun sonrası her ne kadar feryat varsa o kadar yalnızlık çöktü odamın duvarlarına. Bir köşesinden aşağı düştü seninle olan sensizliğimin tablosu. Senden sonra mevsimler birbirine karıştı. Hiç bir umut kapımı çalmaz sanırım yönünü şaşırdı. Tam yirmi yaş aldım sen gittiğinden beri hayattan. Üstüne koya koya neler verdim yirmi yaşa karşılık. Bana baktıkça dolan çağresiz gözleri annemin, dostlarıma benden geriye kalan suskunluklar. Seni hatırlatan ve hiç bir cümlede kullanmadığım kelimelerin vebali ile kalakaldım öylece. Nasıl anlatılır bilmiyorum, kelimeler de vazgeçiyor benden böylece…