Yoksay Şiiri - Mustafa Semerci

yok say.
yok say giyotinleri
yok say ellerimde dikenli gülleri
acı:ruhum ilacı
gül düşümde kıymık
ızdırap verdi utanç
nefse galebe, zafer ve kıvanç
ve omzumda ağır vebal
ya şehadet ya istiklal
şakağımda yivlendi şimdi
namarde tutsak kahbe mermi
kızıl şimşekleri alaca karanlığında mahşerin
ufkunda mabedin üstünde düğümlendi
ğözlerim dinlemedi
ellerim dinlemedi
ürpermedi yüreğim korkuyla
benliğim titremedi
şakağıma yivllenen bu mermi
_nişanım_
mabedimi çiğnetmeyeceğim.. içindi

ellerimde kokusu taze tomurcugumu
toprak: kokla ama kıyama, yavrucuğumu
kıyama; ellerine,dokunma kelebeğime
hele hele sakın değme emi! yüreğine
sızlar bilirim
yufka yüreklidir yiğidim
ve daha yeni; elleri değmedi
yüreği serinlemedi
seyirtemedi yavuklusuna
seyirtemedi....yavrusuna
sarılamadı daha
sarılamadı ha! ! ! anasına
anası kuzucuğuna

unutma! ! !
emanettir sana
unutma yüzyıllardır sana
mahrem eli değdirmemiş
namerde çiğnetmemiş
ve üstüne tozkondurmamış şehidim
gözünü budaktan esirgemeyen yiğidim
namus
özgürlük
istiklal
ve mabedim varya
dedi
unutma
unutma diyetimdir sana
unutma emanettir sana
hesap verecen yaradana
unutma! !

yok say nekadar gerçek varsa
yok say mavi sevdalarda gönülleri
yok say ağlamayan gülleri
ellerin kan,yeşil tutsak
gök kuşağına ulaşsak
gri akıyor damarlardan
özgürlüğe tutsak kan
yok say korkarsan
yok say uzaklardan
kızıla yakın akıyor kan
yok say duyarsan,
mabedimi çiğneyen çizmeleri
yok say:duyarsan beni
beni ve dikenli telleri
bileklerime dolalı bahar gülleri
içimdeki zaman tünelleri
yok say beni ve dikenli telleri
mademki ellerin esmiyecek şimdi
nefesin okşamayacaksa beni
benimsin diyemiyeceksem sana
secde edemiyeceksem toprağına
ve bayrak dikemiyeceksem bağrına
baharında gelincik toplamıyacaksa çocuğum
çıkamıyacaksam özgürce dağlarına
ve alnım açık çıkamıyacaksam sokaklarına
ve yavuklum düşecekse namert kollarına
(yakın gel yüce sanat
özgürlüğüm
dualarım..)
üzerime örtünğüm
gülleri
yok say.