Yoksan Var Olamam Şiiri - Hasan Özünal

Yoksan Var Olamam

Tutmuşum gecenin ucundan,
İlmik ilmik, iplik iplik sararım.
Mehtabın şulelerini
Saçın diye tararım…
Mehtap var, sen yoksun…

Ay buluttan çıkar, bakarım,
Şavkını gönderir, ışık ışık toplarım.
Mehtapta gözlerini,
Gözlerinin şavkını ararım…
Sessizlik var, sen yoksun…

Güller susmuş, tutar koklarım,
Tenin kokar, elvan elvan tadarım,
Gülistanda nefesini ararım,
Gül nefesini…
Rüzgar eser, sen yoksun…

Bulut parlar, ay parlar,
Rüzgâr eser, gül kokar.
Sağ yanımı, sol yanımı yoklarım.
Yokluğu felaket olan varlığını
Var olmama yeten varlığını ararım,
Dünya var, sen yoksun…

Ne mehtap, ne güller,
Ne rüzgar, ne beyaza kesmiş bulut,
Ne bu güzelliklere gark olmuş dünya,
Bilirim, anlarım, zorlarım
Ama var olamam.
Çünkü yoksun,
Yoksan, var olamam,
Varlığını ararım…

2021 ŞUBAT