-Yoksan- Şiiri - Dönay Kurt

Yoksan, zaman bir kısır döngüden ibaret,
Senin gittiğin anda durdu sol yanımdaki saat,
Tutuşturuyor ruhumu içime gömdüğüm hasret,
Ey yar! Bu fakir canım yalnız senden ibaret...

Yoksan, zaman kayıp dipsiz bir kuyu say ki
Say ki Züleyha’ya özendim bıçaklar kör kesmez inan ki
Ne kibrit ne ateş yaktı beni seni gördüğümden beri
Harlanır mütemadiyen yüreğim yangın yeri

Yoksan, bil ki dünyada bütün çocuklar açtı
Say ki yüzyıl savaşları bizim yüzümüzden çıktı
Bütün ormanlar tutuştu bütün denizler kurudu
Gölgenin geçmediği yerde sen yoksun diye kuraklık var.

Yoksan, manasız olur sana verdiğim nefes
Gelmeyi göze al da! ömrüme nasıl esersen es
Bahtıma bağlanmaz ki gözyaşından ıslanan mendil
Bir gel ey sevdiğim! İstersen boynumu kırk yerinden kes…

27.12.2010 / Muğla