Yoksa tümden karanlığım...

Farkında olmadan kendimi büyütmüşüm avuçlarında.
Artık sırtımı örtmesi için geceleri gelmiyor annem.
Geceleri ben uyanıyorum.
Düşünüyorum acaba açıkmı üzeri diye.
Kendiminkinide örtüyorum usulca sen varmışsın gibi.
Kıpraşmadan. Sessizce. Sensizce.
Bakıyorum saate. Her gece uyandığın vakitte kalkıyorum ayağa.
Uyuyana kadar bekliyorum. Bir haber gelir.
Ya da bi isteğin olursa yetişemem diye korkuyorum.
Uykusuzum....
Yine güneşin doğuşunu izlerim belki.
Güneşte seni görüyorum.
Bi o aydınlatıyor içimi senden sonra.
Yoksa tümden karanlığım.

28 Ekim 2013