Yoksa Özgür Müydük Şiiri - Mehmet Ufuk ...

Bir yara açılıyordu
Her tohumdan
Canımız acıyordu güneş doğarken
Biz ki en son dalından
Tutunup hayata
Dimdik duruyorduk hala
Yeşeremiyorduk
Yakaladığımız güneşe

Bir gözlerin vardı kara ve iri
Bir gün batımı gibi
Kapatırdın bazen
Susardı şehir
Sende yitirirdim kalabalığı

Otobüsler geçerdi
Yürüdüğümüz caddelerden
Egzozunda kalırdı gülüşlerimiz
Bir otobüs ayıracak bizi
Beklemediklerimizi iyi biliriz

Her meydanda bir yenilgim vardı
Her parkta bir soluğum
Her sokak
Kilitli bir sandık
Yıllar sonra
İçimde olanlar orada
Ne garip
Açıp ta içini tutamıyorum

Senin korkun var bakışlarımda
Tünemiş kokun var şu bankta
Şu ağaca dayanmış elin
Şu kıyıdan uzanmış bacağın
Sokaklar akıyor anılarımdan
Ben yakalayamıyorum