Uyuyorsun kendini zoraki attığın yatağında,
Yorulan ruhun, bedenin geçmiş kendinden,
Gözünü açınca sanıyorsun ki, her şey aynı,
Karşında mutsuz, somurtkan insanlar,
Senden umutlarını kesmişler mi? Belli değil,
Yaşamanı istiyorlar ve kimbilir daha neleri,
Ne yüreğinde o güç, ne ortada mucize yok,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
