Yoksa Biz..? Şiiri - Arif Arslan

Elde kalan bir nefes,
Ne his kaldı, ne heves...
Ne duygu, ne düşünce;
Ne tefekkür, ne gaye...

Yollarda kaldık yaya,
Ne ar kaldı, ne haya...
Ne günah korkusu var,
Ne isyandan utanma...

Ne namaz var, ne niyaz,
Kılsak da işte öyle..
İman çıkmak üzere;
Bize ne oldu böyle..! ?

Gün boyu isyandayız,
Gün boyu günahlarda,
Bir tane istiğfar yok;
Şu mahzun sabahlarda.

Seccadeler hep yetim,
Mescitler yetimhane.
Alınlar nasır tuttu;
Vicdanlar tımarhane.

Gözyaşları tükendi,
Ümit ve aşk sürgünde.
Ne dizlerde derman var;
Ne de yürekler zinde.

Herkeste her şey var da,
Bir tek şey yok yüzünde.
Düşünmüyoruz şükür (!) :
Akıl, fikir izinde.

Kaybolduk yürüyorken,
Zamanın bir yerinde.
Bu yollar nere çıkar,
Rehberimiz nerede...?

Din, iman, ahlâk, namus...
Girmesin ülkemize...(!)
Soygun, vurgun ve talan;
Sizlere sonsuz vize...

Bu ne korkunç bir durum,
Bu ne müthiş hadise!
Her şey bitti mi yoksa?
Biri bize söylese...!

Düzelmeye niyet yok,
Fatura hep krize...!
En güvenilenler de;
Kazık attılar bize...

Öldük mü, diri miyiz?
Hiç farkında değiliz...
Ey Allah’ım yoksa biz;
Kıyamet nesli miyiz..?

12 Temmuz ‘01