Yoksa Ben Mi Öldüm

Ben amacı belli olmayan ve karşında duran pervasızca,
Soruları hep kendine soran nedensizce
Cevapları sende bulan o canımı yakan tüm bilinmezliklerde…
Unutulan bir roman yahut bir şiir hiçbir dizesi bir sonrakine uymayan
Ben bana değil bu hayata uymayan…
İçli bir şarkısın sen her çalınışında ya da her çalışında kalbimi tının
Yakansın beni daha derinlere inen acınla…
Beni anlatan bir nakaratın yok beni anlayabileceğin bir ses yok
İçime kapanmışlığın verdiği derin bir sessizlik oyunu oynuyorum
Karşımda durdukça daha da sessizleşiyorum sen bilmesen de ben biliyorum
Görüyorum seni…
Birkaç beyaz buldum saçlarım da senden kalmışlar öyle dediler bana
Baktım sadece daldım çok uzaklara baktım…
Bulamadım…
Belki bulmak istemedim
Belki buldum da söyleyemedim..
Dinledim sadece sesini bulmak istedim.
Duyamadım
Belki duydum belki sende beni duydun..
Ama hep biz seslerimizi başkalarının sesleri saydık
Onlara inandık, kandık yada onlara biz.
Bu yüzden bizi hep yabancı saydık..
Biliyor musun senden sonra her ağladığım da
Önce sana akan yaşlarım belirdi gözlerimde
Ve senin için, benim için, bizim için
Sustuklarımızı mırıldandı dilim bir ilahi eşliğinde
Ve nakaratı kimsesizlere dayanan, acıyı anlatmaya yetmeyecek,
Hüzünden geçen ince bir çizgi de,
Tabiri caizse ne ben, ben olarak kalabildim senden sonra
Ne de seni sen olarak bırakabildim kendime bensizlikten sonra…
Ben öldüm ben sendim yoksa sen mi öldün?
Sen öldün sen sendin yoksa beni mi öldürdün…
İçimde yeri olmayan bir mezar buldum
Kalbe yakın bir yerde kabrin
Kalbim nerde ki kabrin bile kalbim olmuşken
Ben nerdeyim ey sevgili her şeyim sen olmuşken…
Yoksa biz öldükte kalanlar mı söylüyor şarkımızı…