Yaş altmış beş say ki artık bir ayağımız çukurda
önce ana baba sonra biz varız sırada
bu beklenen son her yaşamda
gidiyoruz vakit geldikçe ardı ardına
bilirim gittikçe çoğalır törpüsü zamanın
tahammülüm olmaz israfına bir anın
durduramam dönen dünyayı
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta