Günesiyle,ayıyla,yıldızıyla
aldırdıgı nefes nimetiyle;
bir türlü kıymetini bilemedigimiz
Sonsuz gökyüzü;
Artık birikmiş öfkesini kusmak üzere:
Titretir irkiltir yeri geldiginde;
Atar demirden tokadını;
Yine de anlamayız.
Hayatın anlamı sevgiyi;
Yürek ardı eden insanoglu
Kötü yazgısını
kendi elleriyle hazırlıyor.
Ebediyete götürecegi,
Bir kac avuc toprak icin,
Tonlarca kan akıtmayı
hüner sayiyor.
Hangi yönünden seyredersen seyret;
Insan olgusu gittikce yokoluyor.
8:00 30.06.2016
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 30.6.2016 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!