Yokoluş Risalesi Şiiri - Ali Gençay

Unutsam, unutulsam
Kayıp olsam, eskise zaman
Güneşin saçlarından okşasam
Bakir sabaha uyansam
Belki rahatça ölürüm o zaman

Umudun adı yolculuk
İçimde garip suskunluk
Patlasa hava, kaybolsam
Benimkisi ben içinde yokluk

İçimde suratsız adam
Homurdanıp duruyor
Aslında içimden hiç gelmiyor
Kimseye merhaba demek
Nedense her seferinde
Başım istemsiz sallanıyor

Kendimi paralıyorum ne için
Kalemden akan kan siyah
Beyazda lekeler, günah
Bitmeden şiir ben gitsem
Hecelenir yazılırken dizeler
Yaşanmışa biçilmez matrah

Yalnızlığın uzun geceleri var
Sürme çekilmiş ayın gözlerine
Yıldızlar da bir, bir kaydılar
Son yıldızı beklemeli miyim
Beklemekle ağarır mı saçlar
Ağarmazsa gamsız sanacaklar

Gri gökyüzü, yıldızlar halen saklı
Birazdan siyah çekerim üzerime
Sanırsın yıldızlarla döşenmiş halı
Öpsem dudaklarında gecenin
Binlerce güzelin bende kalır aklı

Dokunmayın herkes sussun
Sussun fabrikalar, dursun çarkı
Olurda uyursam koyununda
Göz kapaklarımda masal saklı

Buğday saplarına dayanmış dünya
Bir yel esse
Yada değse paslı orak diplerine
Siz kaçın, kurtulun
Yıkılacak hayat enseme