Yokoluş... Şiiri - Nurdane Diken

Vurulmuş yatıyor
Bir cami köşesinde
Allah'ın evinde
Ya Rab ne güneşler, batıyor
O silahsızdı, o yaralıydı
O safça düşmandan, yardım bekliyordu
Umut ediyordu
Yaşam daha bitmemişti,
Onun için.
Allah dünyaya getirmişti
Ama yarattığı, kul alıyordu
Bu canı..
Kulların robotlaştı mı?
Ne oldu, böyle bunlara
Bir galon petrol için mi
Bu canlar gidiyor?
Bu sana, bir baş kaldırış mı?
Yarattığını yok ederek.
Yok edilmek, canlı yayın televizyonlarda
Bir tek kurşun, bir hayata son veriyor
Senden, mağfiret diliyorum
Onlar adına
Senin mahkemen,
Dünya mahkemesi değil
Kendi cehennemini götürecek
Bu kulların..
Din, dil, cinsiyet farkı yok sende
Çaresizliğim kendime
Beklentim senden.
Bu acılara, son ver Allah'ım
Daha yaşayacak, görecek
Günlerimiz var..
Yok edilenler adına, bunu senden dilemekteyim
Koru biz günahsızları
Senin kıyametin, azametinden
Un ufak olup, yokoluştan........

20.11.2004-16.30-İst...