Yokoluş Şiiri - Muammer Gündüz

Hayatın torpido gözünde unutuldum
Kan içen gecelere azraille giriyorum
Zor zahmet taşıyorum bu bedeni
Anlamını kendi bile bilmiyor dünya
Kozmosa bir iltifatta benden şimdi;
Tam anlamıyla harika!
Bir dilim huzur için canım feda
Her saat ruhuma dakikalarla yokoluş hakim
Bir yola sapamadan daha; yolumu kaybediyorum
Bu berbat hikayede, bunu sonuna kadar hak ediyorum
Kötü zamanda dünyaya gelmek bu demek
Yemin ederim suçlu aramıyorum
Arasam da bulamıyorum
Anlaşılan benliğimle hesaplaşıyorum
İnan bana sisteminize ayak uyduruyorum
Derler geçer zaman düzelir herşey
Ortalıkta düzelmiş hiçbir şey yok!
Benden önce daha iyiydi, sonraya göre hayat
Büyüdükçe azalıyor yaşadıkça yoruluyorum
Rengârenk hayallerime, şimdi kefen giydiriyorum
Demezler mi suçun ne?
Bu kadar işkence niye?
Gün içinde acıları tekrar ediyorum
Bir gün baş kaldırırsan bu ucube düzene
O zaman sende batarsın bu alemin bilmem neyine
Çek şimdi acını çekil bir köşeye
Senden tek istenen bu işte