Yalnızlığımın uçurumunda bir başıma kaldım divane
Anlık bir karar her an götürecek beni sevgime
Kararsızlıklar içinde kalan geçmişime
Yanar yanar da acılarımla kahrederim terkedişlere
Senden kalan mahmurluğumun o yorgun çöküşleri
İçimdeki yokluğunun en derinlerdeki ateşleri
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta