Yokoluş Şiiri - Oğuz Özyurt

Yokedebilir misiniz, tebessümü, aşkları,
Ilık rüzgarı, çocukları, çocuk kalanları.
Silahmış, ne büyük güçmüş öyle,
Korkunun çocuğu, soysuz metal yığını.

Dostlarımı dahi satın alan kağıt parçası,
Belki de tapmak gerekir sana,
Yirminci yüzyılın ilahı...
Artık din dahi tanımaz oldun,
Çok dinliliği yeniden hortlattın.
Soruyorum inancın nedir,
Cevaplar çoğunluk aynı,
Müslüman, hristiyan, yahudi, budist,
Yeryüzü tanrıları para,
Sosyalist, Liberal, Muhafazakar, Demokrat,
Yat, kat ve binbir türlü gereksiz nakarat,
Yeryüzü tanrıları para,

Satın beyinleri,
Satın, batın en ulaşılamadık derinliklere,
Sahipsiz kalmış öylece kıyıda köşede,
Sessiz, masum bir an yaşayabilir mi gözlerinizde,
Özünüz, kanınız, canınız,
Sizin o muhteşem tanrınız...
Renkten renge değişen bukelemun,
Satın alsa da ucuz ruhlarınızı,
Rengarenk yaşantınızın arkasındaki,
Pis suratlı gulyabani,
Boğacak tüm yaşamınızı.

Herşeyi yokedecek güce sahip olduğunuz yerde,
İçten bir tebessüm,
Sizi, tüm çirkinliğinize rağmen seven bir insan,
Daha sonra bir başkası,
El ele, yeşeren umut tohumları ile birlikte,
Binlerce, Yüzbinlerce, Milyonlarca....
Çoğalırken insanlar tebessümün tazeliğini koruyarak,
Adım adım yürümeye başlayacaklar üzerinize.
İşte o an,
Sahip olduğunuz tüm ucube düşünceler,
Hiç olmadığı kadar anlamsızlaşarak,
Sonunuz olacak...