Yokoluş Şiiri - Nazif Çavdar

Doğa,
Karanlığı giydi bedenine.
Çıplaklığından utancını
Gizlercesine.
Ulaşabilmek için en mahrem yerine
Yaktılar ormanlarını.
Alev rengi kana bulandı elleri.
Gözyaşları yetmedi doğanın,
İçindeki ateşi söndürmeye.
Kurtulamadı yarınlar.
Kül olup gitti
Kuş ve böcek çığlıkları arasında…

İnsan,
Gözlerini açtığında bulduğunu
Sevgisiz,
Hırslı büyümelerine harcadı, hovardaca.
Ucuza satıldı
Ana sevgisi
Yar sevdası.
Gelecek günlerinin sermayesi diye
Kin ve kan biriktirildi,
Düşmanlığın, ihanetin,
kurşun yarasında….