Avuçlarımın arasından kayboluyor yaşam, ağır ağır
Gün soluyor, alacakaranlığa bürünüyor içimde
Yorgun ruhum çaresiz_bıçak sırtı_
Zamansız sonbaharlar çalıyor kapımı.
Dağınık düşlerdeyim sisler arasında
Ağır uykulardan uyandı yorgun bu beden
Sonsuzluğa karışmak güz yapraklarıyla toprağa _olmaz_
Vakit daha çok... Çok erken...
Ben yorgun... Ben yenik... Ben yitik...
Korkularımın gölgesinde tükeniyor nefesim
Büyüdükçe büyüyor karanlığımın ayak sesleri
Canımdan can gidiyor, gitme yüreğim.
Son bir ümit diyorum hayatın kıyısında
Asılı kaldı ömrüm yerle gök arasında
Vakit geç... Geç kaldınız umarsız baharlar
Yeşiller döndü sarıya, bitti ruhumda zaman
Avuçlarımın içinde _suskun_ bir soğuk can...
Kayıt Tarihi : 21.8.2010 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Korkularımın gölgesinde tükeniyor nefesim
Büyüdükçe büyüyor karanlığımın ayak sesleri
Canımdan can gidiyor, gitme yüreğim.
işte duyguların o yürekten çağlaya çağlaya akması böyle birşey olmalı. tek kelimeyle harikaydı,kutlarım sizi....
TÜM YORUMLAR (2)