Yokolmak bir aşkın içinde...
İnlemeler eşliğinde
Sırf bitmesin diye...
Gururunu unutmak yalnızlığın...
İşte hikayenin tam da başladığı zaman...
Yalnış an,yalnış mekan...
Şizofreninin akıllılığı yendiği gündü...Ben hiç bir şey olmamaış gibi davranıyordum.Sense gitmeye hemde bir an önce okadar meyilli.Ben sessizce dökerken içime gözyaşlarımı belkide son kez mendilini uzattığını bile bile reddediyorum.Vedalar bana göre değil,üzüntüler bana hep yabancı.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta