Yokolmak bir aşkın içinde...
İnlemeler eşliğinde
Sırf bitmesin diye...
Gururunu unutmak yalnızlığın...
İşte hikayenin tam da başladığı zaman...
Yalnış an,yalnış mekan...
Şizofreninin akıllılığı yendiği gündü...Ben hiç bir şey olmamaış gibi davranıyordum.Sense gitmeye hemde bir an önce okadar meyilli.Ben sessizce dökerken içime gözyaşlarımı belkide son kez mendilini uzattığını bile bile reddediyorum.Vedalar bana göre değil,üzüntüler bana hep yabancı.
Ağa Camii;
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!
Devamını Oku
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!
