Yokmuş Yarabbi Şiiri - İbrahim Halil Özd ...

YOKMUŞ YARABBİ
Hangi kapıya gittiysem yüzüme kapandı
Kime gönül verdiysem ahımı aldı
Dost dediklerim kuyu mu kazdı
Senden başka gidecek yokmuş Yarabbi!

Dertlerim derya oldu
Kullara sitemim doldu
Kandan fayda olmadı
Senden başka fayda yokmuş Yarabbi.

Nimetlerin sayısızdı
Bizlerin dilinde hep azdı
Şükürsüzlük bize arazdı
Senden başka teşekküre layık yokmuş Yarabbi

Sabahlara kadar sayıkladım ismini
Görmedim nasıldır cismini
Kâinat’ a yansıttın resmini
Senden başka sanatçı yokmuş Yarabbi!

Hasta olunca düştüm yatağa
Huzurluyken daldım çamur ile batağa
Mağaradaki hikmetli olan o ağa
Senden başka hikmet sahibi yokmuş Yarabbi!

Sever dedim beni herkesler
Sararlar sinelerine bir hevesle
Oysa bağrına basan basar esefle
Senden başka saran yokmuş bizi Yarabbi!

Huzur aradım bu fani dünyada
Aradım, aradım da bulamadım
Meğer huzur dibimdeki namazgâhta
Senden başka huzur olacak yokmuş Yarabbi!

Şimdi açtım ellerimi
Uzandım huzuruna
Hor görme merhametini
Senden başka merhamet edecek yokmuş Yarabbi

Aldandım dünyanın akışına
Güzeldir kandım bir çift bakışına
Acımadı bir damla gözyaşıma
Senden başka acıyacak yokmuş Yarabbi!

Herkes sevgiliye yazarmış
Benim sevgilim sensin Yarabbi
Biraz nankörüm biraz hırs
Yine de senden başka yokmuş sevecek Yarabbi!