Yokmuş Gibi Şiiri - Salim Diyap

Yokmuş gibi yapmanın
öç almaktan daha iyi olduğunu
düşünmüş olmalı...
O yüzden sustu.
Gözlerini kaçırdı
ve adımı anmadı bir daha.

Ben bir yara gibi taşırken onu
o iz bırakmadan geçip gitti.
Sanki hiç sevilmemiş,
hiç yanmamış gibi...

Oysa bazı sessizlikler
bir yaradan daha çok kanatır,
ve bazı unutmuşluklar
intikamdan da derin iz bırakır.

Ben bir susuşun harabelerinde
kaldım.
O hiçbir şey yaşanmamış gibi gitti.

Sildiğimiz her fotoğrafta
biraz daha eksildik biz.
Aynalarda göz göze gelmekten
kaçındığımız her sabah,
biraz daha yabancılaştık kendimize.
Ne bir veda vardı ne bir sitem;
yalnızca suskunlukla mühürlenmiş
iki ayrı yazgı.

Ben hâlâ
bazı geceler onun adını
kendi içimde fısıldıyorum;
oysa o,
susmayı unuttuğu gibi
beni duymayı da unuttu