Yokmuş Adaletin Şiiri - Bilge Atam

Bu dünyanın nesi var ki güvenem
Almadı mı? cananları, canları.
Kimler bel bağlayıp, kim güvenmedi.
Yokmuş adaletin, yokmuş ne bilem.

Kimine cennetten ırmaklar verdi,
Nice yiğitlerin kanına girdi.
Mazlumlardan alıp haine verdi.
Yokmuş adaletin yokmuş ne bilem.

Bir lokma ekmeğe muhtaç insanlar,
Açmış, açıktaymış bunu kim dinler.
Bre dünya sana sövsem kim ne der.
Yokmuş adaletin yokmuş ne bilem.

Seven yürekleri hep sen ayırdın,
Haksızı koruyup daim kayırdın,
Birde kahırlanıp bana darıldın,
Yokmuş adaletin yokmuş ne bilem.

Mecnun’dan Leyla’yı ayıran sendin,
Kerem’i aslı’ya yalvartan sendin.
Aşk için ocaklar söndüren sendin,
Yokmuş adaletin yokmuş ne bilem.

Çözemedim, binbir türlü sırrını,
Kahrı hiç bitmedi, verdim ömrümü,
Söyle bana; yaptıkların doğru mu?
Yokmuş adaletin yokmuş, ne bilem.

Ben pes ettim, sen kazandın sonunda,
Zehirini hep hissettim kanımda,
Seni asla, seni asla bulamadım yanımda,
Yokmuş adaletin, yokmuş ne bilem.