Yokmu Duyan Şiiri - Mehmet Kesici

Bir zaman vardırya hani,
Geceyarısından sonra,
Gün ışımadan önce,
Gökmaviside kaybolur.
Her taraf zindan siyah,
Sessizlik var ölüm gibi,
Göz gözü görmezya,
Dünya o an uyumakta.

İşte o andı zor an,
Kara patladı tıksırırcasına,
On'uncu katın altında herşey toz duman,
Siyah dahada siyahtı,kara kapkara.
Bebekler, anneler, bacı, kardeşler.
Yırtılırcasına çığlık çığlığa,
İmdat! , imdat! yokmu duyan,
Kurtarın yaşıyorum, kimse yokmu,
Ey insanlık artık uyan.
(17 Ağustoz anısına)