Varlığımız daima yokluğu solur.
Varlık neydi?
Yokluktan beliren iz.
Neydi can?
Bir parça aş, bir yudum su, biraz nefes.
Yaşadıklarına doymalı, yaşayacaklarına kanarak susamalı ve yaşananlardan her daim huzurla kendini solumalı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta