Varlığımız daima yokluğu solur.
Varlık neydi?
Yokluktan beliren iz.
Neydi can?
Bir parça aş, bir yudum su, biraz nefes.
Yaşadıklarına doymalı, yaşayacaklarına kanarak susamalı ve yaşananlardan her daim huzurla kendini solumalı.
Cebeci köprüsünün üstü
Karınca yuvasına benziyor,
Hamallar, körler, topallar,
Oturmuş nasibini bekliyor.
Cebeci köprüsü yüksek
Devamını Oku
Karınca yuvasına benziyor,
Hamallar, körler, topallar,
Oturmuş nasibini bekliyor.
Cebeci köprüsü yüksek
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta