Yoklukta Var Şiiri - Serkan Çardaklı

Karanlık çöktü…
Ama dışarıya değil,
İçime.

Bir mum yaktım—görmek için değil,
Yanmak için.

Ses sustu,
Söz giyindi…
Ve ben,
Bir secdeye düştüm—adı bilinmeyen.

Zamanın nabzı yoktu burada,
Saatin akrebi
Kalbime saplıydı sanki.

Yokluk öyle doluydu ki içimde,
Ancak orada bulabildim
Var’ı.

Sordum:
Ben kimim, ey sonsuzluk?
Cevap bir rüzgârla geldi:
“Sen, hiçliğin aynasındaki gölge…”

Ve gece…
Bir örtü değil artık,
Bir kapıydı.

Araladım.
Bir adım attım.
Ve düşmedim…
Çünkü tutan O’ydu.