Yoklukta Hiçlik Şiiri - Afşin Dualı

Sızlıyor gözlerim senle hüznüm,
Ben dayanır mıydım bilemezdim,
Canımı kat canına nefes olurum,
Sana sevdama bin can olurum..

Özenti aşklarla avuttular kendilerini,
Ben, benliğimin özetiyle vurgunum,
Aklıma düşen sen, tutamam bu hızlı gidişlerden seni,
Yoldaş oldu vakit bana ben sen ile yalnız..

Vedanın çölüne gözünden sakındığın düçar eder seni,
Geceden yorgunluk bastırır uyku damlatır gözden,
Sana vurgun yolcu yolunun vurgunu ben,
Adına kölelik der akıl sahipleri sözde,
Kulu olan aşkının rüzgardan yokluğa..

Bilmez yaşamadan insan sahibini aşkının,
Yokluğunda aslında olmaktır hiçlik,
Mesafeler batıni ayırır zahiri kaldı aşk gönülde baki,
Vedan içimi kemirdi bir kez değil ölümü her vakitte getirdi..