Yokluk yoksulluk büktü boynumu
Yoğun yoksulu oldum duydun mu?
Gurbet eldeyim sıhhat buldun mu?
Yoklukla büktüm çocuklarında boynunu.
Bir zamanlar sadaka veriyordum
Bir garip görsem yardım ediyordum
Şimdi ise yardıma muhtaç ben oldum
Yoklukla büktüm çocukların da boynunu.
Geçmişteki günlerim hayal oldu
Doğan güneşim zindan oldu
Bir fidan gibi çocuklarım soldu
Yoklukla büktüm çocukların da boynunu.
Susuz kalmış tarla gibiyim
Çölde dağılmış kum gibiyim
Sevgiye susamış çocuk gibiyim
Yoklukla büktüm çocukların da boynunu.
YAZAN VE DERLEYEN
MAHMUT ŞİMŞEK
ADIYAMAN
Kayıt Tarihi : 7.11.2005 18:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!