Yokluk Giysisi Şiiri - Erhan Topkaya

Bir bilsen, kaç defa ismini kazıdım gecelere.
Kaç defa konuştum yalnızlığımla.
Ve kaç defa iç çekerken buldum kendimi, resmine bakarken.
Yeşil bende ahengini kaybetti.
Maviye küstüm.
Ağaçlar, yapraklar, denizler, gökyüzü,
Artık belli belirsiz, siyahla beyaz arası
Tıpkı gözlerin gibi.
Hani neden diye bir soru sorar ya insan.
Kaç defa sordum biliyor musun resmine.
Neden gittin he, neden koydun beni böyle perişan.
Beni senden, sen vazgeçirebilirdin ancak.
Beni kurşun sıkmadan, sen öldürebilirdin alçak.
Sessizliğinde kayboldum, gözyaşlarımda boğuldum.
Gitmiyor, gitmiyor işte beynimdeki uğultun.
Öldürmek istiyorum artık seni beynimde.
Her bıçak darbesiyle büyüdün, büyüdün,
Büyüdükçe büyüdün.
Üşüyordum, yokluğuna büründüm.
Git artık gelme bir daha
Yok ol!
Yalan ol, talan ol.
Son gülüşün olsun bu, gülme bir daha.
Öl artık, öl
Bir anda değil, yavaş yavaş her gün öl.