Yokluk Davası Şiiri - Said Toprak

YOKLUK DAVASI

Yokluk davası kırdı kalemimi dostlar
Kur’an okusa deriz bütün zihayatlar
Rabb’ini hakkıyla varsa o arayanlar
Kalbinde Habibi’ne sevgiyi bulurlar

İşte bu sevgi olmalı ki kâinatın özü
Kendini tanıyanın zikirdir her sözü
Tevhid nuru kalbe düşür imani közü
Nur aramayanın hali ötede ne kötü

Sevenin; sevdiğimi bulamam derdi
Kâfir geri dönmek için neler verirdi
Tek bir derde ulaş sen de denge ile
Seven huzur bulur sevgilinin sesi ile

Anlatılmaz ki yaşananlar böyle dille
Okuduğun gibi yaşıyorsan peki dinle
Son menzile varabilirsen düzgünce
Okunu düzelt ‘TekBir’ o hakkı söyle

Sözde mi sevgi gönlün akıyor kime
Göz ve el diline muhalefet içindeyse
Müminler birbirine kardeş değillerse
Yıldızlar yürümemiş mi hiç yerlerde

Dua etmek istiyorsan içinden eğer
Geniş sofra kurulu hâyır dile değer
Hayat yolu çetin yürümek istersen
Dünya emelini sevginden sürersen

İyi huylu olur dini incelikleri bilen
Halis ibadet eder karşılıksız seven
Çok gülme o cennetleri görmeden
Kalbin dili olsa utanırdı sahibinden

Aczini fakrını bırakma ellerinde tut
Ejderha nefsini asa olup oruçla yut
Rezzak’ın denizinden akar her kut
Dünyada en çok sevdiğin şey o put

Neler çeker gururu, kibri yüzünden
Uçuruma gider şeytanın izlerinden
Takva ile vera isteriz O yaratandan
İlmi yedi kat yeri ve göğü kuşatan

Yaptığı ameli az görüp utanmayan
Furkan’ı nasıl bulur günaha dalan
Geçim sıkıntısı çok; bilirim tamam
Sabır ve iktisatla yaşamaya devam

Kimseyle değil nefsimle a kavgam
Sonsuz nurla gönül yaramı sarsam
İstemese de bunları his ve hevam
İhlasla yakini aramak biricik davam

SAİD TOPRAK