Yokluk! Şiiri - Filiz Kocabıyık

Beli büken yokluk!
Tebessümleri yarım bırakan dudaklarda,
Dik durmanın zor olduğu,
Omuzları çökerten yokluk! ..

Küçük balanın isteğine,
Elinin uzanamadığı,
Kelimeleri boğzında düğümleyen yokluk! ..

Eğer aynı diyarda kalırsa!
Hiç bitmeyecek, hiç kapanmayan yara yokluk!
Tv de vetere izler gibi,
Seni seyirci yapan yokluk! ..

Onurun kısık sesle dönüşü yokluk!
Adımların hızlansada,
Ulaşamadığın yolun sonu yokluk!

Emeğinin boşa gittiği, avuntusu olmayan,
Tutkusu olmayan,
Yaban elleri mesken tutturan yokluk!
Seni sen oldurmayan,
Sevdaların teyet geçtiği!

İçten kahkaların vakitsiz trenler gibi,
Dönüşü olmayan vagonlara binip, giden yolcuları,
Şen kahkahaların vedası yokluk! .

Dibe vurmuş sevdanın,
Demini almadan ellerinle bıraktığın yokluk,
Yokluk içinde yokluk! ....

Yani hasreler içinde,
Düşün olmayan gurbetin seni sardığı,
Hasretliklerin yokluğu, yokluk! ....

Filiz Kocabıyık