Yokluğun ebedi mahkumlarıyız biz,
Ondan geldik bir tek onu biliriz.
Ne hayata sabreder,
Ne de şükrederiz.
Hep bencildir ürkek sevinçlerimiz,
Ve hep yarım hak yolunda yüreklerimiz,
Geçmişin sırdaşı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta