Yokluk Şiiri - Ozan Yayla

Azrail'den önce döşüme bastı,
Conan oldu bana, bu zalım yokluk...
Bilmiyom neyidi bir bana kastı,
Yunan oldu bana, bu zalım yokluk...

Ne evveli vardır, ne de ahiri,
Koymadı çektirdi onca kahiri,
Yar elinden içeceğim zehiri,
Sunan oldu bana, bu zalım yokluk...

Sınırı yediyüzbin değil, milyon,
Bizi böyle çarpan Cin değil, milyon,
Bir el kadar köynek, don değil milyon,
Sinan oldu bana, bu zalım yokluk...

Bin türlü dertlere saldı başları,
Taş etti ekmeği, zehir aşları,
Akıttı gözümden kanlı yaşları,
Canan oldu bana, bu zalım yokluk...

Ne ipe geliyor, ne de bir sapa,
Habire vuruyor göğsüme çapa,
Bağrımı demirden dağ ile tepe,
Sanan oldu bana, bu zalım yokluk...