zaman sensizliği bir nakış gibi içime işliyor
yalnızlık öyle acı ki en derin yaralarıma dokunuyor
göz yaşlarım isyan etmiş bırakmış kendini
her aktığında şiddetle kan damlatıyor
bedenim kan olmuş, ruhum kırmızısında
kalbim bir cellatın keskin balta ucunda inliyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
