Yokluk Şiiri - Yavuz Taş

iğne ucuyla deldim boşluğu
ince ince yokluk döküldü
hadde vardı saatimin yorgunluğu
akrebide yelkovanıda söküldü
zaman gergef oldu,
yokluk damlayınca üzerine.
varlığa bi haller oldu,
yokluk doldurunca yüreğine.
ben kimim?
sen nesin?
hangi boyutta çark eden dişlidesin
göktemisin yerdemisin?
ben hiçlikte gölgesi olmayan boşluk
yaşıyoruz işte bir varlıkta
ölüm gemisinin sireni çaldı yokluk
yüzüyoruz ikimiz büyük darlıkta