Yokluk Şiiri - Tuncay Balık

Yetti artık tak etti
Canıma bu yoksulluk
Dinmez gözümün yaşı
Akar oluk oluk
Yüzüm gülmez kül gibi
Rengim ise soluk
Sormaz kimseler
Soran olmaz kimilerine
Nereden geliyor diye bu bolluk
Perişan olduk
Hepimiz çoluk çocuk
Yoksulluktan alamadım
Çoçuklara birer gocuk
Kimi et yer kimisi sucuk
Aç susuz durur çoluk çocuk
Bazılarına nereden geldiği
Bilinmez bu bolluk
Sormaz kimseler
Soran olmaz kimilerine
Nereden geliyor diye bu bolluk

Dertten sıkıntıdan
Döküldü saçlarım yoluk,yoluk
Herkes gezerken halı üstünde
Oturmaya bulamadık bir yolluk
Kesildi sesim çıkmıyor nefesim
Alamam bir nefes ile soluk
Sormaz kimseler
Soran olmaz kimilerine
Nereden geliyor diye bu bolluk

Parasının hesabını
Bilmezken çoğu
Meteliksiz cebimde yok bir onluk
Yoksulluktan düşünemezken yarını
Kimileri kazanıyor
Hiç çekmeden zorluk
Sormaz kimseler
Soran olmaz kimilerine
Nereden geliyor diye bu bolluk