Yokluk Şiiri - İlban Orkun Karamüftüoğlu

Yaşarken bir hayatı kim kaybetmek ister?
Ben hatalar ve yanlışlar yaptım,
Ben seni sende var olanlarla değil,
Sende olmayanlarla da Sevdim…
Bir sen varken inandım,
Seni değil, sana olan inancımı kaybetmekten korktum…
Ben sessiz kaldım,
Kaybetmek istemedim,
Kırmak istemedim…
Ben sen değilim, sende ben değilsin elbette,
Ben seni sensizkende sevdim…
Aynı değiliz ama biz biziz…
Ben seni nefes olarken görürken,
Nefes verişlerinde değil, nefessiz kaldığımda da sevdim…
Aşk üç harf tek hece ben sende sessiz kaldım …
Ben sende kazandıklarımla değil,
Kaybettiklerimde de sevdim…
Gözüm görmez oldu bazen,
Kulaklarım sağır,
Beynim melikesiz…
Ama ben sende yaşadıklarımla değil yaşamadıklarımla da sevdim…
Sen bende yaşadıkça ben yok olmadım !
Ben sensizliğin acizliğinide sevdim…
Herkes varoluşu severken ben sende yokluğu da sevdim …
Değer nedir bilmem ama,
Varlıkta varken ben yokluğunda var olanım …