Yokluk Şiiri - Günay Bozkuş 2

YOKLUK
Gözüne bakamaz,doğrulmaz beli
Her neye uzansa,kırılır eli
Yutkunur kıvranır, diyemez dili
Halden anlamayan duvarmış yokluk

Veren el üstündür, az veyahut çok
Açın şemalinden anlamalı tok
Bir nefes öteye garantimiz yok
Uzakta değilmiş civarmış yokluk

Muhanetlik zordur, evladır mezar
Delikli tas gibi,heryeri sızar
Bazen bir acı söz,bazen kem nazar
Çaldığın kapıdan kovarmış yokluk

Rüzgar sığındığı dalı kırarken
Onmayan derdine merhem ararken
Bazen son deminde, bazense erken
Yarana tuz basar ovarmıs yokluk

O masum bakıştır içimi yakan
Harcanan ömürdür,su gibi akan
Garip sinelerde saklanan figan
Yanık bir türküde “havar”mıs yokluk

Sobası tutuşmaz,çeşmesi akmaz
Eş dost yaban olur,haline bakmaz
Düşeni hapseder, tutar, bırakmaz
Çıkışı olmayan bulvarmış yokluk

Hep bir yan açıktır,uzamaz yorgan
Fakirlik boğazda yağlı bir urgan
Yırtılmış çarıktır,misali rugan
Üstünde yamalı şalvarmis yokluk.

Terki diyar etmiş, kadim kafile
Ne desem hikaye, güzaf, nafile
Harcı çaresizlik, malası çile
Dertleri sırtına sıvarmış yokluk