Yokluğu kader bilip
Ne yapsın böyle olması lazım deyip
İçime sindirmiş, kabul etmişken
Bana yokluğunu hak ettiğimi söyleyince
Al sana yokluğum deyiverince
Devamını söylemek istemiyorum
Devamını uzun bir müddet yaşadım
O da içimde kalsın
Bir iki çift güzel bir söz
Bir umut, teselli beklemiyordum
Rahatsız olmasın diyordum
Dayanmak için sabrediyordum
İhtiyacımı hissetmemek için
O tarafa pek bakmıyordum
Sadece zaman zaman ağlayıp
Sonra hemen toparlanırdım
Zaten yokluk bana kaderdi
Bir şey demese de varlığa dönüşmezdi
Ne gerek vardı kalbimi kırmasına
Remzi Koçaslan
Kayıt Tarihi : 10.2.2025 05:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!