Yokluk Şiiri - Hüseyin Göndük

Sürgit yaşanan o
Kış akşamlarıdan biriydi
Çevreyi karlar kaplamıştı.
Yapılması gereken tüm işleri
Sırası ile bir bir yapmıştı
Son iş olan odun sobasını yakıp
Azda olsa biraz keyif çatacaktı
Penceremden izinsiz giren ışık
Gökyüzünde parlayan dolunayındı
Dışarıya odaklandı istemsiz o an
Çevredeki varlıkların oluşan gölgelerinde
Tüm detaylar detaylar gizliydi.
Çok sürmedi yaşamayı düşündüğü keyif
O anda içeriye doluşmuştu yokluk
Bedeninde belirlenmişti yorgunluk
Midesinde oluşan açlık boşluk
İçeride arayışa başlamıştı köşe bucak
Bulabildiği hanesinde oluşan yokluktu
Gitmiyordu çabası da pek yetmiyordu
İki eli ile yakasına da yapışmıştı
Bu gününde de yarınında da olacaktı
Bir türlü gitmiyordu gitmiyordu
Ah o omayası yokluk yoksulluk.