Yokluk Şiiri - Hüseyin Göndük

Sürgit yaşadığım
Kış akşamlarıdan biriydi
Çevreyi karlar kaplamıştı.
Yapmam gereken tüm işleri
Sırası ile bir bir yapmıştı
Son iş olan odun sobasını yakıp
Azda olsa biraz keyif çatacaktım.
Penceremden giren ışık
Gökyüzünde parlayan dolunayındı
Dışarıya odaklandım o an
Çevredeki gölgelerde
Tüm detaylar gizliydi.
Çok sürmedi yaşamayı düşündüğüm keyif
O anda içeriye doluşmuştu yokluk
Bedenimde belirtmişti yorgunluk
Midemde oluşan boşluk
İçeride arayışa başlamıştım
Hanemin her köşesinde yokluk
Gitmiyordu ki bir türlü benden
İki eli ile yakama yapışmış
Bu günümden de yarınımdan da olacaktı
Bir türlü gitmiyordu
Olmayası yokluk yoksulluk.