Yokluk Şiiri - Suat Türkay

Gecelerim karanlık,
Ve sen yoksun içinde.
Özlemim nihayetsiz,
Dağlar kadar büyük,
Gökyüzü kadar uzak.

Yâr;
Bana cevr-i cefa eylemiş,
Ne derman var dizimde
Ne gözümde fer,
Ne de bende cefa çekecek bir hal...

Neyleyim yok,
Vefâkâr ya da cefâkar,
Bir yâr...
Bağrıma inceden ince,
Saplanacak bir yâr....

Sohbetini nimet,
Sitemini ikram saydım.
Heyhat!...
Yine de gönlümü almadın yâr...