Yokluğunun Yorgunu Yüreğim

Soğuk akşamlarda sarıyor hüznüm beni,
Yalnızlığım kol geziyor son bakışlarda.
Bekliyorum seni, bıraktığın o pencere kenarında;
Süzülüyor tarçın kokulu çayın dumanı camlarda.

Gözyaşımla buluştu hüznüm,
Gittiğin yollara ardından bakarken.
Elektrik tellerine konan güvercinler
Uçmaz oldu bir zamanlar oturduğumuz bahçelerden.

Dudaklarıma kilit oldu hüznüm,
Dilim söylemez oldu hislerimi.
Sıkıştı içimde, prangalara vurulmuş yüreğim;
Sesime sağır oldu kulakların—
Seslenemiyorum artık sana avaz avaz.

Hıçkırıklarıma düğümlendi hüznüm,
Boğazıma dizildi heveslerim.
Yarım kaldı seninle filizlenen hayallerim;
Bıraktığın yıkık dökük sevdalarda
Ellerimi kelepçeledi hüznüm—
Bir daha dokunamadım sana.

Uzak baharın dalında kaldı hüznüm,
Bin hatıra yamadım hayallerime.
Zemheri karanlığın soğuk busesi
Kondu zamansız vedalara

Geceye yaslandı hüznüm
Saatler sustu, aşklar küstü
Kelimeler yorgun, dualar uzun ...
Yokluğunun yorgunu yüreğim
Yokluğunun yorgunu...
Nejla Turan