Yoklugunun saatleri Şiiri - İbrahim Derin

Seni alıp gidiyor her gün
yollardan daha eski bir otobüs
yüregimin zincirlerinden söküyor seni
alıp gidiyor
beyaz bir bulut parçası
ayrılıkların en dogal rengi

bir anlıkta olsa
yokluguna alışmak
ölümü sevmek gibi birşey oluyor
yani bir anlıkta olsa gülüşün
yeni bir hayat
bir parça karanfil kokusu
solgun çiçeklerde bir can oluyor

Dönüşünü beklemek nasıl birşey biliyormusun
bilemezsin
çünkü sen hiçkimseyi beklemedin böyle
hiçbir gecenin suskunluguna aldırmadın
bütün yalnızlıgım şahittirki
sen benim kadar aglamadın

Sen gittigin zaman
demir parmaklıklar arkasına sıkıştırdım kalbimi
bir günlükte olsa gidişin
bir ömürlük acı sızıyordu içime

Gittigin zaman
güneşin bir parça rengi gelmiyor pencereme
resimlerini yagmura asıyorum
ıslak ıslak duruyor öyle
kendimi ipe asıyorum
birazda gençligimi

Dön yüzünü bak bana
seni hatırlatsın denizin mavisi
bu şehrin yalnızlıgı
bekleyişlerimin karanlıgı
seni hatırlatsın
o ela gözlerimin dalgınlıgı

11 09 2003 antalya