Yokluğunun Koyduğu Kadar Şiiri - Önder D ...

İçim sızlıyor yine,
Sebebini bilmiyorum,
Sen misin, yoksa başka şeyler mi?
Kalem, elimde titriyor,
Artık üşeniyor yavaş yavaş,
Kelimeler mi bitiyor, yoksa ben mi?
Nedendir bilinmez,
Yorgunluk, istem dışı olarak vuruyor bedenime,
Oysa yorulacak bir şeyde yapmıyorum,
Ağlıyorum sadece,
Aydınlanmayı bekliyor ruhum,
Sessiz ve usulca girsin diye bekliyor,
Beklemekten de sıkılıyor yavaşça,
Sabır denen illet, sabun gibi temizlemiyor içimi,
Ben ne kadar dayansam da,
Sigaralarım o kadar dayanmıyor,
Ne kül filtreye yaklaşırken,
Ne de duman ciğerlerimde dolaşırken,
Ediyorsa nikotini sabreder,
O da benim sabredebildiğim kadar ancak,
Göz kapaklarım ağırlaşıyor,
Bütün gücümü kullanıyorum,
Seni, bir iki saniyede daha görebilmek için,
Vücudum dayanmıyor artık,
Nasıl bir sevgi bu böyle,
Canım nasıl daha değersiz olabilir,
Senin yanında bu kadar da,
Fitilim sönüyor yine,
Bir kıvılcım yeter beni ateşlemeye,
O kıvılcım,
Ellerinde yada gözlerinde,
Her nerdeyse, yeter işte,
Bir umut belki yine,
Bekliyorum gelirsin diye,
Telefonum, telefonum çalmıyor artık,
Kulaklarım acımıyor, kollarım yorulmuyor,
Seninle konuşacağım diye,
Keşke, keşke yorulsam yine,
Başımı omzuna dayayıp ağlayabilsem,
Hıçkıra hıçkıra elin yüzümde,
Yine parmaklarımla ayırsam gözlerinden,
Yanağından süzülmekte olan yaşı,
Ve çalabilsem en sevdiğin şarkıları,
Gitarımın telinde bir kaç nota olsan,
Sadece seninle çıkan melodileri çalsam,
Sen dinleyebilsen ve gizli kalsalar,
Yoksa sen değil misin sızlanmam,
Sensin sen,
Daha öncede vardı diğer sorunlar,
Ama hiç biri koymamıştı,
Senin yokluğunun koyduğu kadar.

24.10.2002