Beklemek ne kötü, bir yaşam belirtisini
Uzanacak olan bir eli
Öylece bakmak hiç açılmayacak kapılara
Çarpan kalbin karmaşık duygularına
Dur diyemiyorum engel olamıyorum
Daralıyor ruhum en azgın sancılarla boğusuyor
Hasretinin bu kadar acı vermesi normal mi
Öyle bi acı ki öldürmüyor ama beter ediyor
Yerde umarsızca kıvranıyor bedenim
Çektiklerime bakıp utanıyor benliğim
Yerle bir oluyor gerçeğe dair tüm bildiklerim
Sensizliğin hezimetini bu denli yaşamak
Bu benmiyim demekten alıkoyamıyorum kendimi…
Kayıt Tarihi : 24.7.2022 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!