Terkleri yaşarım,
Gözyaşı yaşımdan utanır, terk eder.
Avuçlarınca gözlerimi ağlarım.
Gördüğüm tek şey gözlerin olsa da, kör sayılmam.
Gözlerin, en güzel desenidir gözlerime inen siyah perdenin.
Sesime de en son bir hıçkırıkta rastladım,
Kanım eski bir evin toprağına işlerken,
Bir işkencede yokluğunu itiraf etmişim.
Bu sabah, yokluğun evimde canlı bulunmuş...
Ismail KılınçaslanKayıt Tarihi : 6.10.2011 03:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!