YOKLUĞUNUN HİÇLİK TEZLERİ
O gemilerin ardı sıra
duyumlarını okşayan, köpüklerde gitti, bitti
ışıkların gözleri dönünce, dalgaların yüzlerinde
o yoğunluklarda sancılanan
bir tek, emin-önü buldum yalnızlığımı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta