Yokluğunun Harfleri Batıyor Can Yarama

Takılırken gözlerim gidişine,

Şizofreni ayrılıklar büyüyor yüreğimde.

Depresif bir ağrı gibi,

Büyüyor yalnızlığım.

Düşüyorum sensizliğin girdabına.

Gözlerine tutunup çıkmayı beklerken,

Daha çok içine hapsediyor,

Çırpındıkça batıyorum en dibe.

Boğuluyorum yokluğunlada,

Gitme kal çıkar beni bu kederimden

Diyemiyorum..

Çığlığımı susturuyorum,

Yırtılırken sesim.

Suskunluğuma hapsediyorum sesimi.

Lal oluyor dilim,

Sessizliğe gömüyorum sözcüklerimi.

Avuçlarımda asılı kaldı kokun,

Bir zemheri ayazına düşüyor ellerim.

Bedenim titrerken

İçim yangın yeri dumanı tütüyor

Y

O

K

L

U

Ğ

U

N

U

N..

Attın beni sensizliğin kaç bin fersahına,,

Adımlarım yetişmezki seni sarmaya.

Üşüyor yüreğin /Yüreğim.

Ama seni ısıtmaya yetmiyorki

N

E

F

E

S

İ

M..

Yokluğuna topallıyorum şimdi.

Yaralı ve çaresiz.

Gökkubbemde asılı kaldı gözlerin.

Yağıyor sağanak sağanak harflerin.

Sevdamla toplayıp seni yazıyorum

Gönül defterime.

Her harfinde "acım",

Her hecede "gelmeyişin",

Her cümlede "yokluğun",

Her satırında "sabrım" ağlasada

Ben umutla geleceğin günü bekliyorum.

Yalnızlığıma ve Sensizliğime

Dualarımı sürerek.

Sadece bekliyorum.

Fatma Berber